Gaykrant
In this series I photograph LHBTI+ people in their familiar surroundings with the question in mind: where, with whom, with what or when can you be yourself? A recurring symbol is the pink triangle as a sign that you can be who you are.
* The texts are still in Dutch. Soon available in English.
Flo de Goede: “Als ik naar oude tekeningen kijk dan zie ik daarin direct terug hoe ik me toen voelde. Ik kon me vaak niet goed uitten met woorden. Dus dan deed ik dat in een tekening. Daar kon ik mijn gevoel laten spreken.”
“Als ik nu in de spiegel kijk voel ik me zo gelukkig. Het voelt als een verliefdheid. Gelukkig en kriebels in mijn buik. Door mijn tattoos kan ik helemaal mijzelf zijn.”
Rick van der Made: “Ik ben het liefst thuis omringd door mijn boeken. Ik zit graag aan mijn bureau te werken die voor het raam staat. Daar heb ik een heel mooi uitzicht op de bomen en het haventje van het Hooge Zwaluwe.”
Mark: ‘Langzaam leer ik steeds beter wie ik wil zijn, wie ik echt ben. Man of non-binair, ik ben ik er nog niet uit. Maar het proces om dat uit te zoeken dat is voor mij vrijheid.’
Diederik Verbakel: “Met mijn eigen merk *DIED* kan ik alles zelf bepalen. Hier in mijn atelier voel ik mij op mijn best en kan ik helemaal mezelf zijn.”
Simon de Boer: “Ik wordt nu wel eens verdrietig om te zien wat dat na jaren heeft opgeleverd. Zoals de regenboogvlaggen verbrandingen of huizen die met eieren bekogeld werden tegen de regenboogvlag, etc etc”
Eep Seeber / Eep Photo: “We hebben met je docent gesproken en je hoeft niet meer naar school toe”. Eindelijk - na vier jaar - kwam er een omslag in mijn leven.
Sven: “Ik ben vaak druk in mijn hoofd. Soms maak ik me druk om wat mensen van me vinden. Maar vooral met van alles fantaseren en bedenken. Maar tijdens het slapen kan ik helemaal mezelf zijn. Slapen voelt vredig, even niets zijn.”
Emma Voerman: “Onder de radar, zo heb ik een groot deel van mijn leven geleefd. In mijn leven waren heel lang maar weinig plekken waar ik mijzelf kon zijn. Pas vijf jaar geleden heb ik mezelf gevonden en ben ik in transitie gegaan.”
Suzanna Noort: “In mijn dagboek kan ik nog vrijer zijn dan samen met iemand. Ik schrijf dan aan mezelf. Dat doe ik al sinds mijn 16e.”
